Landhuis Bloemhof bevindt zich in het zuidwesten van Curaçao in Willemstad en heeft als bijnamen Porta di Heru, IJzeren Hek en Nooitgedacht (Nooit Gedacht). Vlak in de buurt van Landhuis Bloemhof bevinden zich twee andere historische landhuizen: Landhuis Bloempot en Landhuis Cerrito.
Landhuis Bloemhof is nog volledig aanwezig, verkeert in een goede staat en is een officieel monument van Curaçao. Het oranjegeelgekleurde landhuis is T-vormig waarbij de poot van de T de kern van het landhuis vormt. Het kerngebied heeft twee verdiepingen met een zadeldak met in totaal zes dakkapellen. Het zadeldak is bedekt met rode dakpannen. De open zijgalerijen en zijvleugels hebben schuine daken. De gevels hebben de vorm van een halve ellips. De daklijst aan de lange zijden heeft een eenvoudige draperieversiering. Het landhuis telt ook verschillende bijgebouwen zoals een aquaduct, badhuis, zwembad, waterputten, waterreservoirs en een waterdam.
Landhuis Bloemhof werd in 1735 gebouwd in de mediterrane stijl en staat op een voormalige waterplantage. Bloemhof had een grootte van zeventien hectare en was daarmee één van de kleinste plantages van Curaçao. Op het terrein werd water opgevangen en opgeslagen in putten. Het opgeslagen water werd vervolgens verkocht voor gebruik op het land en voor schoonmaakwerkzaamheden. Daarnaast werd op de plantage regenwater opgevangen dat als drinkwater werd verkocht. Het water werd vervoerd in zogenaamde tonwagentjes. De tonwagentjes werden voortgetrokken door ezels of mensen.
In het begin van de 19e eeuw werd er op Bloemhof ‘laraha’ verbouwd. Laraha is een bepaald soort citrusvrucht (zure sinaasappel) die onder andere gebruikt wordt voor het maken van likeuren, waaronder de beroemde Blue Curaçao. Sinds 1896 wordt Blue Curaçao gemaakt op Landhuis Chobolobo, één van de andere historische Curaçaose landhuizen. Het is wel bijzonder om te vermelden dat de laraha’s op Chobolobo niet met metalen maar met houten messen worden versneden. Dit om een ongewenste oxidatie te vóórkomen. De flessen Blue Curaçao worden op Chobolobo met de hand gevuld en tenslotte met kurken voorzien.
Zoals alle Curaçaose landhuizen is ook Landhuis Bloemhof door de eeuwen heen vaak van eigenaar gewisseld. De eerste akte van verkoop van Bloemhof dateert uit 1735. Sindsdien is het landhuis minstens veertig keer verkocht voordat Emma Maduro Lopez Penha het landgoed in 1919 kocht. Het landhuis is sindsdien in handen van de Henriquez-familie gebleven.
Eén van leden van de Henriquez-familie die een tijd lang in Landhuis Bloemhof woonde, was May Henriquez (1915-1999). Henriquez was schrijfster die in het Papiaments schreef. Daarnaast was ze vertaalster, beeldhouwster en mecenas. Henriquez was de kleindochter van de oorspronkelijke eigenaar van Bloemhof. Tijdens de vakanties logeerde ze vaak bij haar grootvader in Bloemhof.
Tegen de tijd dat de familie Henriquez het koloniale pand kocht, had het zijn historische functie als waterplantage grotendeels verloren, aangezien de lokale overheid van Curaçao was begonnen met de waterdistributie door middel van een uitgebreid netwerk van leidingen. Zo werd Bloemhof rond de eeuwwisseling, zoals boven reeds vermeld, een laraha-plantage met verschillende andere kleinere fruitboomgaarden. Maar halverwege de twintigste eeuw hield ook de agrarische activiteit op Bloemhof op te bestaan. Vanaf dat moment was het de kunst dat de klok sloeg op Bloemhof.
Door toedoen van Henriquez en haar man Max werd Bloemhof in de jaren vijftig van de vorige eeuw een bekende ontmoetingsplaats voor schrijvers, dichters, schilders, beeldhouwers en andere kunstenaars. Er zag in die tijd zelfs een echte Curaçaose kunstenaarsstroming het levenslicht: de Trappisten. In 1956 was Bloemhof het decor van een grote groepsexpositie van de Trappisten.
Tegenwoordig is Bloemhof nog steeds een culturele hotspot van formaat. In 2003 hebben de dochters van Henriquez een stichting opgericht om het culturele aspect van Bloemhof te waarborgen. In Bloemhof kun je exposities over Caribische kunst bekijken of deelnemen aan workshops en cursussen. Daarnaast worden er lezingen, concerten en rondleidingen gegeven. Tijdens de rondleidingen ervaar je de schoonheid van het koloniale landhuis en de voormalige plantage.
Daarbovenop kun je in Landhuis Bloemhof een unieke bibliotheek en historisch beeldhouwatelier bezoeken. Een wandeling door de tropische tuin (mondi) van het landhuis of een bezoekje aan het winkeltje zijn ook opties. In de tuin van het landhuis staan een badhuis, zwembad, waterputten, waterreservoirs, dam en verschillende beelden. Bovendien heeft beeldhouwster Hortence Brouwn haar atelier in Bloemhof. Als klap op de vuurpijl kun je er de imposante Kathedraal van Doornen gaan bekijken.
Iedereen die Bloemhof wil bezoeken is er van dinsdag tot en met zaterdag welkom van 09.00 tot 14.00 uur.
Het voormalige mangazina (magazijn) van Bloemhof bevat nu het Ex Libris May-May archief/bibliotheek annex leeszaal die voornamelijk aan de kunsten is gewijd. De bibliotheek herbergt de gecatalogiseerde archieven van May en Max Henriquez. Deze archieven bevatten onder andere kunstboeken, kunsttentoonstelling-uitnodigingen, posters, programmaboeken, foto’s en krantenknipsels. De reikwijdte van de onderwerpen die hier te vinden zijn, hebben voornamelijk betrekking op de schone kunsten; een verzameling van werken van lokale beeldend kunstenaars en buitenlandse kunstenaars die gerelateerd aan Curaçao zijn. De bibliotheek herbergt ook een selectie van lokale literatuur, theaterstukken en toneelscripts.
De essentie van Bloemhof om een cultureel centrum te worden, begon in de jaren zestig van de vorige eeuw, toen Henriquez haar beeldhouwatelier oprichtte op de plek dat vroeger het koetshuis was. Ze studeerde beeldhouwkunst in Caracas (Venezuela) bij Ernesto Marragal en volgde later verschillende lessen bij de in Rusland geboren beeldhouwer Ossip Zadkine in Parijs. Ze werkte in deze studio tot het midden van de jaren zeventig van de vorige eeuw, waarna ze zich steeds meer toelegde op het schrijven: vertalen van klassieke toneelstukken in het Papiaments, jeugdverhalen en poëzie.
Toen de familie Henriquez in 2000 overging tot het volledig restaureren van Bloemhof, kozen ze ervoor om de werkruimte van hun (groot)moeder te behouden. Ze documenteerden en verpakten de inhoud ervan, namen grote voorzichtigheid om de textuur en tekeningen op de muren te behouden, evenals om de authentieke sfeer in de ruimte te borgen. Nadat al het werk was voltooid, inclusief een nieuw dak over de lengte van de mangazina, werd het atelier van Henriquez gereconstrueerd en vrijwel bevroren in de tijd.
Als je vandaag de dag de studio van Henriquez bezoekt, is het bijna alsof de kunstenares net naar buiten is gestapt en wat onvoltooid werk heeft achtergelaten. Als je rondloopt voel je een connectie met de werkplaats van Henriquez en begrijp je beter hoe een kunstwerk zich in fasen ontwikkelt.
De tropische Curaçaose wildernis (mondi) van Bloemhof is een unieke verrassing midden in de drukte van de stedelijke omgeving van Willemstad. Loop over de verschillende paden door de tuin en bewonder het oude badhuis met aangrenzende waterput en verschillende authentieke wateropvangstructuren van de voormalige waterplantage. Sta versteld hoe cactussen en struiken hun terrein opeisen. Ontdek kleurrijke tropische vogels die vrolijk fluiten. Pas op voor de talrijke hagedissen die je pad kruisen. Geniet van de geluiden, geuren en kleuren die zich meester hebben gemaakt van de fantastische tuin.
Hortence Brouwn (1937) is een Nederlands beeldend kunstenaar die op Curaçao woont en werkt. Sinds 1996 werkt Brouwn full time als beeldhouwster in haar atelier in de tuin van Bloemhof. Brouwn gebruikt verschillende materialen zoals kalksteen, albast, marmer en plexiglas. De stijl van Brouwn ressorteert onder het expressionisme waarbij menselijke figuren het hoofdthema van haar werk vormen. Exposities van Brouwn waren al te bewonderen in de Caribische archipel, Nederland en de Verenigde Staten.
De Kathedraal van Doornen (Katedral di sumpiña) is een gigantisch kunstwerk dat in de tuin van Bloemhof is opgetrokken. Het kunstwerk heeft een hoogte van tien meter en bestrijkt een oppervlakte van vierhonderd vierkante meter. De Kathedraal van Doornen is opgebouwd uit meer dan dertig miljoen doornstruiken van de Vachellia tortuosa. Op Curaçao wordt deze plant sumpiña genoemd.
Het kostte beeldend kunstenaar Herman van Bergen meer dan acht jaar om het megaproject te voltooien. Daarbij kreeg hij hulp van achttien werkeloze jongeren die meebouwden in het kader van een leerwerktraject. Op 2 februari 2020 vond de officiële opening plaats. De Kathedraal van Doornen is sindsdien een daverend succes met dagelijks honderden belangstellenden: het is één van de belangrijkste culturele trekpleisters van Curaçao geworden.
Santa Rosaweg 6, te Willemstad.
Bij de ingang van Landhuis Bloemhof aan de Santa Rosaweg staat een grote ijzeren poort. Aan deze ijzeren poort heeft het landhuis één van zijn bijnamen te danken: IJzeren Hek. Door de aanwezigheid van officiële bewegwijzering is het landhuis goed te vinden. Bovendien zijn bij het landhuis officiële parkeerplaatsen aanwezig waar je je auto kunt parkeren.
Terug naar het overzicht landhuizen op Curaçao.