Zoet water is voor de mens een eerste levensbehoefte, waar de mens ook woont op de aardbol. Als je heden ten dage op een eiland woont, is het geen probleem om aan zoet water te geraken, daar zorgen waterzuiveringscentrales of flessen mineraalwater wel voor. Vroeger was dat uiteraard een heel ander verhaal, toen moesten de eilandbewoners het hebben van natuurlijke zoetwaterbronnen. Dat gold ook voor de situatie op Curaçao. Op het terrein van Landhuis Bona Vista was gelukkig een zeer rijke waterbron aanwezig.
Deze waterbron maakte het mogelijk om op de plantage gewassen te verbouwen, vee te laten grazen en drinkwater te verkopen aan andere eilandbewoners. Dat laatste was toentertijd een zeer lucratieve handel. Heden ten dage wordt het bronwater van Landhuis Bona Vista gebruikt om het aanwezige zwembad bij het landhuis te verversen. Landhuis Bona Vista heeft twee bijnamen: ‘Ons Tuintjie’ en ‘Vriendenwijck’. De onderhoudsstaat van het landhuis is uitstekend te noemen. Landhuis Bona Vista is bovendien een officieel monument van Curaçao.
Landhuis Bona Vista heeft de vorm van een U. Het landhuis is verder uitgerust met een zadeldak waarin zich geen dakkapellen bevinden. Alle bijgebouwen van Landhuis Bona Vista zijn uitgerust met schilddaken. Het leeuwendeel van de Curaçaose landhuizen is gemaakt van koraalsteen en rotsen. Dat geldt echter niet voor Landhuis Bona Vista. Dit landhuis is namelijk opgetrokken met Zeeuwse ballastklinkers. De Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) voer naar Curaçao met lege schepen die voorzien moesten zijn van ballast.
Men gebruikte hiervoor Zeeuwse ballastklinkers. Als de schepen volgeladen met producten weer terugvoeren naar Nederland, waren de ballastklinkers niet meer nodig en bleven ze derhalve achter op het eiland alwaar ze onder andere in de bouw werden gebruikt. Landhuis Bona Vista is op een verhoging in het landschap gebouwd. Daarmee is het landhuis niet uniek, dat geldt namelijk voor heel veel landhuizen op Curaçao. Het grote voordeel hiervan is dat men uitzicht had op de omliggende landhuizen en dat men elkaar kon waarschuwen in het geval van onraad.
Vroeger waren er vanaf Landhuis Bona Vista zeventien omliggende landhuizen te zien. Doordat er in de loop van de tijd veel bebouwing rondom het landhuis is opgetrokken, liggen er nu nog maar vier landhuizen in het zicht van Landhuis Bona Vista. Dat zijn Landhuis Girouette, Landhuis Groot Davelaar, Landhuis Zeelandia en Landhuis van Engelen.
Op de locatie waar zich nu Landhuis Bona Vista bevindt, stond rond 1760 al een strohut. Deze strohut droeg de naam ‘Norden’. In 1787 verscheen het eerste stenen landhuis op de huidige locatie. De eigenaresse van dit bouwsel was Ester Calvo. Calvo gaf het landhuis de naam ‘Buena Vista’ hetgeen ‘mooi uitzicht’ in het Spaans betekent.
In 1798 verkocht Calvo het landhuis aan Matthias Lulls. Lulls veranderde de naam van het landhuis in ‘Vriendenwijck’ en gebruikte het landhuis voornamelijk als buitenverblijf.
In 1799 verkocht Lulls het landhuis aan Hain Abinum de Lima, een Joodse koopman. Hain Abinum de Lima veranderde de naam van het landhuis in ‘Bona Vista’, hetgeen ‘mooi uitzicht’ in het Papiamento betekent. Hain Abinum de Lima verbouwde veel aan het landhuis en bouwde er op het terrein bovendien een koetshuis met paardenstal bij. Uiteindelijk verkocht Abinum de Lima Landhuis Bona Vista weer. In diens gehele geschiedenis heeft het landhuis meer dan twintig verschillende eigenaren gehad.
Landhuis Bona Vista is van de dag voor een deel in gebruik als woonhuis en gedeeltelijk in gebruik als vakantieverblijf (vakantieappartementen).
Het terrein rondom Landhuis Bona Vista is niet toegankelijk voor publiek. Het landhuis zelf is ook niet toegankelijk voor belangstellenden. Daarentegen is Landhuis Bona Vista uiteraard wel toegankelijk voor de gasten die er verblijven. Landhuis Bona Vista is met de auto te bereiken en is in het bezit van parkeerplaatsen.
Landhuis Bona Vista bevindt zich in hoofdstad Willemstad op een heuvel, aan de Djonoramarthaweg z/n.
Terug naar het overzicht landhuizen op Curaçao.