Update: XCOR Aerospace is in 2017 failliet gegaan. Er worden dus geen Lynx-vluchten uitgevoerd vanaf Curaçao.
Het is zover! De futuristisch ogende machine zet zich in beweging en taxiet op zijn dooie akkertje richting de startbaan. Nu kan ik de hele procedure nog afbreken. Nu kan ik nog uitstappen! Talloze vragen flitsen met de snelheid van het licht door mijn brein. Is het project al genezen van haar kinderziektes? Zie ik mijn familie en vrienden, waarvan ik net zo emotioneel afscheid heb genomen, nog wel terug? Het blijft toch een soort experiment waaraan ik deelneem!
De tweezitter heeft zich inmiddels aan het begin van de runway genesteld. Een startbaan met een lengte van 3410 meter. De langste van de regio. Vervolgens is het wachten op het sein uit de toren. Er is nu geen weg meer terug. Om dit mee te mogen maken werd een groot financieel offer van me gevraagd. Een lange periode zuinig leven en sparen. Zeventig-urige werkweken. Sobere maaltijden. In de winter de thermostaat uit en de jas aan. Jarenlang geen vakantie. De auto tot de laatste vezel opgereden. Maar uiteindelijk stond het noodzakelijke godsvermogen op het spaarbankboekje. De piloot steekt zijn duim op. Het teken dat de trip gaat beginnen. De 'Lynx' komt in beweging, maakt snelheid en stijgt als een gewoon vliegtuig op.
Maar waarom doe ik dit eigenlijk? Ik wil een 'life changing experience' meemaken. Een ervaring die het kantelpunt van mijn leven moet worden. Een punt waarna alles anders wordt. Dit effect is ook te bereiken in Afrika, als je daar de majestueuze berggorilla’s in de ogen kijkt. Deze kolossale primaten zijn het meest verwant aan ons. Meer dan 95% van het DNA van de gorilla is identiek aan dat van de mens. En als je je dan realiseert dat deze unieke dieren door toedoen van de mens op het punt van uitsterven staan, stokt je ademhaling en zal geen dag meer zoals vroeger zijn.
Plotseling gedraagt het ruimtevliegtuig zich niet meer als een vliegtuig. Als door een wesp gestoken verandert hij radicaal van richting. De Lynx maakt een hoek van 90 graden en raast vervolgens als een raket door de atmosfeer. Mijn bijnieren spuiten massa’s adrenaline in de bloedbaan, waardoor mijn lichaam in de flight-modus terecht komt, maar er is nu geen ontsnappen meer aan. Het ruimteschip ontsnapt aan de aardse zwaartekracht. Dat wel!
We verlaten met 3.700 kilometer per uur Curaçao: drie keer sneller dan het geluid! De Lynx ondergaat een gigantische versnelling: mijn lichaam krijgt 3g te verhapstukken. Gelukkig is mijn hart kerngezond, want een zwakke rikketik capituleert direct bij dit soort krankzinnige acceleraties. Ik word met een gigantische kracht in mijn stoel gedrukt, mijn nek kraakt.
Uiteraard doe ik het ook voor de status. Er zijn maar weinig mensen die op de top van de Mount Everest hebben gestaan en nog minder die kunnen zeggen dat ze in de ruimte zijn geweest. Dan heb je natuurlijk wel een verhaal op bruiloften en partijen.
Plotsklaps is het voorbij. De bulderende raketmotoren worden uitgezet. De fnuikende druk valt weg en gaat over in een zaligmakende gewichtloosheid. Het ruimteschip zweeft door de inktzwarte ruimte waarbij het ook over de kop gaat en rolbewegingen maakt. Vanuit de cockpit is de Caribische archipel goed zichtbaar. We zitten nu op 110 kilometer hoogte boven het middelste ABC-eiland.
Over het 'overview effect' had ik veel gelezen. Het is de heftige emotie waar astronauten in terecht komen als ze de aarde vanuit de ruimte bekijken. Dat kleine blauwe bolletje waar het allemaal gebeurt. Waar mensen constant in de file staan. Waar doorlopend oorlogen woeden. Waar het klimaat drastisch aan het veranderen is. Die kwetsbare planeet waar een dunne dampkring bescherming moet bieden tegen de vijandelijke kosmische straling. Na minutenlang met open mond naar buiten getuurd te hebben, begint de terugreis. Het tweepersoonsruimtevaartuig maakt een duikvlucht richting aarde waar bij het doorboren van de dampkring ongekende krachten loskomen.
Iedereen weet dat het landen het gevaarlijkste onderdeel van het vliegen is. De oceaan overvliegen is een koud kunstje, maar uiteindelijk een Airbus of Boeing aan de grond zetten is een ander verhaal. Dat vereist van de piloot een opperste staat van paraatheid. Het ruimtevaartuig landt echter zonder kleerscheuren als een vliegtuig op Spaceport Curaçao. Veertig waanzinnige minuten liggen achter me, die mijn leven voor eeuwig verrijkt hebben. Dat mijn rijkdom met 75.000 euro is geslonken neem ik op de koop toe!